Ik weet niet of het waar is en misschien sla ik de plank volledig mis, maar het lijkt wel of de samenleving tot stilstand is gekomen. Goed, we doen net alsof we het heel druk hebben, ik zelf niet in de laatste plaats, maar feitelijk gebeurt er bijzonder weinig. Vervelen doe ik mij niet, maar de gezonde en soms ongezonde dynamiek van enkele jaren geleden lijkt ver achter ons te liggen. Het ene project na het ander sneuvelt, budgetten zijn of worden bevroren en voorheen vanzelfsprekende ontwikkelingen komen tot stilstand of gaan slechts mondjesmaat voorruit. Er lijkt zand in het 'systeem' te zitten. Het publieke debat is korrelig, chagrijnig, zo niet kortaf en gaat over het algemeen nergens over, met als voorlopig dieptepunt de discussie over ingehuurde Polen voor Koninginnedag.
Iedereen lijkt op iedereen te wachten. Geduldig of ongeduldig, hoopvol of chagrijnig. Voorlopige conclusie is stilstand. Geen protest, geen revolte, geen stakingen, geen grote thema's die ons bezighouden. Veilig en voorzichtig. We geloven het wel? Het openbaar bestuur bestuurt, maar ik zou op dit moment niet zo goed weten wat dat dan wel zou mogen wezen. Ik hoor niet meer dan bezinnen, 'voornemens herzien', 'koers wijzigen' en uiteraard bezuinigen. Voor mensen wiens hobby het is te willen controleren, zijn het droomtijden.
Maar, pas op. Daar waar niet bestuurd wordt, zijn er altijd anderen die dat gaan doen. Ik zit er bijna op te wachten. Binnen mijn gemeente zijn het de kleine en minder kleine ondernemers en enkele projectontwikkelaars die het initiatief naar zich toe trekken en gelijk hebben ze.
Enfin... stilstand dus. Vandaag hard gefietst over de Brabantse wegen. Moet ik vaker doen; fijn dat het is!
