Folkiteit

Er is niets mis met folklore, want het is de meest basale en emotionele vorm van identiteit.

Boerenarchitectuur

Boerenarchitectuur is een optelsom van ambacht, grote en kloeke gebouwen intiem bijéén op loop afstand, meer kap dan gevel, asymmetrische gevels, een grote woonkeuken, een schraal erf, truttige of vergane relieken van erremoei en een landschap tot op de voordeur.

Een sleets geworden boodschap

Het ziet er naar uit dat CDA Brabant al weer met een agrarisch gerelateerde kandidatenlijst op de proppen komt. Dat wordt dus weer boerenbelang en pleidooien dat het toch echt niet anders kan met die schaalvergroting van bedrijf en gebouw. Nog meer beesten, nog meer luchtwassers. En dat in één van de meest dicht verstedelijkte provincies van Nederland. Ik durf zelfs te stellen dat het gros van de Brabantse dorpen een economisch-maatschappelijk stedelijk profiel hebben. Niet voor niks is in een boerengemeente als Gemert-Bakel na de gemeenteraadsverkiezingen een nieuwe politieke wind gaan waaien. T'is mooi geweest met de oprukkende schaalvergroting. Is wel zo gezond en verfrissend. Het lijkt op balans. Duurzaamheid noemt het college van Gemert-Bakel dat.

Enfin, de vraag is wie het CDA Brabant wakker kust of schopt. Na blijven mijmeren over de reconstructie is geen optie. Een kandidatenlijst die bestaat uit boerenbelang én burgerbelang, dorps of stads, is heilzamer. Juist nu het politieke landschap uitéén valt en de burger smeekt om aandacht, kan het CDA als gemeenschapspartij bruggen bouwen tussen stad en land, tussen individueel en maatschappelijk belang. Wie 'schopt' er mee, zonder benen te breken natuurlijk...?

Conservatieve jongeren

Laatst zei een oudere collega tegen mij dat de jongere collega's in hun werk en opvattingen opvallend conservatief zijn. Brrrrr... Ik reageerde als een gestokene. Ik conservatief!? Dat kwam aan.
'Ja, ging mijn collega verder, de jongere beschouwen hun werk als het runnen van een winkel. Ze beschermen hun territorium en goederen. Als je iets van ze vraagt of verlangd, gaan ze direct onderhandelen. En als je bewust of onbewust actie onderneemt binnen hun werkterrein zijn ze verontwaardigd of op zijn minst beoordelend. Ik noem dat conservatisme'.
'Hmmm... Het was mij nog niet zo opgevallen, maar het is wel waar'. We zijn inderdaad wel erg defensief ingesteld. Navelstaarders. Brede maatschappelijke inzet of buitengewoon progressieve ideeën hoef je van ons niet te verwachten, laat staan dat we er de barricaden voor op willen gaan. En laten we wel wezen, het is makkelijker je collega van repliek te geven omdat hij geen professionele discipline aan de dag legt, dan de samenleving met grensverleggende en revolutionaire opvattingen te bestoken. Waarom we zo zijn? Iets met verwendheid, beschermde opvoeding en vernauwd bewustzijn? Waarom vechten als het al goed is? Komende weken eens goed over nadenken.
Let op mensen... over enkele weken op de markt de revolutie proclamerende ambtenaar. Natuurlijk wel binnen zijn eigen expertise en takenpakket.