Laatst zei een oudere collega tegen mij dat de jongere collega's in hun werk en opvattingen opvallend conservatief zijn. Brrrrr... Ik reageerde als een gestokene. Ik conservatief!? Dat kwam aan.
'Ja, ging mijn collega verder, de jongere beschouwen hun werk als het runnen van een winkel. Ze beschermen hun territorium en goederen. Als je iets van ze vraagt of verlangd, gaan ze direct onderhandelen. En als je bewust of onbewust actie onderneemt binnen hun werkterrein zijn ze verontwaardigd of op zijn minst beoordelend. Ik noem dat conservatisme'.
'Hmmm... Het was mij nog niet zo opgevallen, maar het is wel waar'. We zijn inderdaad wel erg defensief ingesteld. Navelstaarders. Brede maatschappelijke inzet of buitengewoon progressieve ideeën hoef je van ons niet te verwachten, laat staan dat we er de barricaden voor op willen gaan. En laten we wel wezen, het is makkelijker je collega van repliek te geven omdat hij geen professionele discipline aan de dag legt, dan de samenleving met grensverleggende en revolutionaire opvattingen te bestoken. Waarom we zo zijn? Iets met verwendheid, beschermde opvoeding en vernauwd bewustzijn? Waarom vechten als het al goed is? Komende weken eens goed over nadenken.
Let op mensen... over enkele weken op de markt de revolutie proclamerende ambtenaar. Natuurlijk wel binnen zijn eigen expertise en takenpakket.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten