Laatst heb ik een vol uur tegen de gevel van de Bijenkorf in Eindhoven aan zitten kijken. Pardon? Ik heb mij geen seconde verveeld. Ga eens comfortabel zitten op het zwevend terras van La Place onder de reusachtige luifel van de Piazza en kijk eens naar de honderden kleuren groen, de mozaïeken, de vele verschillende texturen, materialen en detailleringen. Na een uur kon ik het niet langer ontkennen: het is een geweldige gevel. Nu kan ik een lyrische beschrijving weggeven over het materiaal, de prachtige kleuren of de subtiele details, maar dat is geneuzel vergeleken bij de ongehoorde brutaliteit die de ontwerper, de Italiaan Gio Ponti zich heeft geoorloofd. Jawel, in het bovenste deel van zijn gebouw zijn hier en daar zeshoekige en langwerpige gevelopeningen geplaatst. Nu verwacht ik een uitzicht op het interieur van het gebouw, maar nee, je kijkt tegen lucht, tegen de bleke grauwe Eindhovense hemel! Bedonderd word je en nog wel waar je bij staat. Het bovenste deel is geen gevel, maar een kroon op het kale platte hoofd van het warenhuis. Als kantelen en stenen kantwerk op een paleis. Imponeren met lucht. Je reinste oplichterij. Maar o zo effectief, o zo geraffineerd, o zo Italiaans... Wat binnen zou moeten zijn is buiten en wat buiten is is een gat. Een gat van lucht.
Toegegeven, ik heb mij daarna 'verluchtigd' in het warenhuis. Gelukkig had ik geen gat in mijn hand.
