Tijdens de fietsvakantie door Oost-Duitsland na het zien van eindeloze mais- en korenvelden, productiebossen en dennen-, sparren-, berken- en beukenbosschages de volgende conclusie getrokken: een eindeloze herhaling van inlandse en inheemse vegetatie is op den duur knap saai. Zeker in een landschap dat niet veel meer is dan een optelsom van heidegrond, kunstmest, jonge ontginningen, grootschalige verkavelingen en kleine 'ver' uiteen gelegen nederzettingen. Dus mensen, hier en daar een palmboom, olijf of laurier mag best.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten